De herinnerde liefde is de enige gelukkige (..)Als men zich maar herinnert dat ze de mens eerst ongelukkig heeft gemaakt. De liefde van de herhaling is waarlijk de enige gelukkige. Zij heeft net als de herinnering niet de onrust van de hoop, niet de angstigmakende avontuurlijkheid van de ontdekking, maar evenmin de weemoed van de herinnering, zij heeft de zalige zekerheid van het ogenblik. De hoop is een nieuw kledingstuk, stijf en strak en prachtig, toch heb je het nooit aangehad en weet je daarom niet hoe het je zal staan of hoe het zit. De herinnering is een afgedankt kledingstuk, dat hoe mooi het ook is, toch niet past, omdat je er uitgegroeid bent. De herhaling is een onverslijtbaar kledingstuk dat zacht zit en precies past, niet knelt of fladdert.

Uit: De Herhaling van Kierkegaard.