Moment

Wanneer je alles hebt gehad

de klok naar twaalf wijst,

wanneer je levensschilderij

zoetjes wordt ingelijst.

Dan voel je in je vaak de drang

die prent eens te bekijken,

vind je daarin ook terug

van wat je wou bereiken?

Toen het vel nog blanco was

was je verwachting hoog

(...)

je moest vooruit; na elke dag

wachtte een nieuwe morgen

(...)

vooruit, vooruit, het leven lonkte

(...)

maar in je haast vergat je soms

het kleine te bekijken

omdat je over alles heen

veel verder nog wou reiken.

De kleuren liepen dan door elkaar heen

ze werden grauw en grijs;

(...)

Toch zag je telkens weer die flits

die 't evenwicht herstelde.

(...)

Je bleef verlangen (...), fel zoeken

tot je overrompeld werd met -dat-

Momenten waren het en toch:

al duurden ze maar even.

Zij waren het die mij als mens

de kleur gaf aan mijn leven.

Leentje Dekkers - de Bruijn