Plotse, bewonderenswaardige gedachten, gedeeltelijk verwoord in intens adequate termen - maar onsamenhangend, bedoeld om later aaneengenaaid te worden, tot monumenten te worden verheven; maar men zou deze gedachten niet graag volgen, men zou geen genoegen nemen met alinea's van een eventueel verhaal, indien men de esthetica als metgezel had - losse zinnen, niet meer dan dat, ogenschijnlijk bewonderenswaardig, maar die dat in feite pas echt zouden zijn wanneer daaromheen het verhaal zou zijn geschreven waarin ze expressieve momenten waren (...) (Baron van Teive [Fernando Pessoa] - De stoicijn)